Voorstellen tot aanpassingen van de Nederlandse nationaliteitswetgeving.

Vrij om te delen, downloaden, verspreiden, met bron vermelding. Kritiek en mede-schrijvers welkom.

Deel I           Een Historisch Overzicht.
Deel II          Heden, Gecompliceerd en Opinies
Deel III          Voorstellen tot Aanpassingen

                              Bijlage A          VOORSTEL Rijkswet Nederlandse Nationaliteit
                              Bijlage B          AANPASSINGEN Rijkswet met weergave wijzigingen
                              Bijlage C          HUIDIGE Rijkswet op Het Nederlanderschap (Juli 2019)

Hoe kan de Nederlandse Nationaliteitswetgeving echt moderniseren?

Een van de struikelblokken is dus vaak het uiterst rechtse en ietwat discriminerende houding met betrekking tot buitenlanders, immigranten en nieuwe Nederlanders. Er wordt veel geklaagd hoe deze misbruik zouden maken van sociale voorzieningen etc. Nou kunnen we gaan bediscussiëren hoe de financiële nummers dit niet als een probleem zien. Niet dat er geen (nieuwe) Nederlanders of immigranten zijn die niet af en toe de zaak besodemieteren. Maar het is financieel gezien blijkbaar minimaal en in het algemeen brengen deze mensen meer geld in het laatje dan andere Nederlanders. OK, dat is dus een gesprek waar je niet altijd de ander van kunt overtuigen. Dus, waarom niet voor het xenofobisch publiek en hun perspectief de wet wat aan te scherpen?

Wat zeg je me nou? Ja, in ons voorstel voor een nieuwe wetgeving volgen we de ouderwetse principes dat men zichzelf moet kunnen verzorgen. Dat een vreemdeling of nieuwe burger welkom is zolang ze zichzelf kunnen verzorgen is al eeuwenlang de basis waardoor men zich ergens anders kon vestigen. Dit word bijvoorbeeld zo ook heel simpel en menselijk geregeld in de zogenaamde Vrij Verkeer (Freedom of Movement) rechten van de Europese Unie.

Maar passen we de huidige wetgeving aan of is er zoveel werk nodig dat het misschien beter is om met een schone lei te beginnen? De huidige wetgeving heeft ook veel goede kanten en we moeten die natuurlijk niet negeren. Maar, dat het erg vernieuwd of aangepast moet worden is de conclusie van velen. Laten we deze nieuwe wetgeving en voorstel dan ook maar een, voorlopig fictieve, nieuwe naam geven. De hopelijk toekomstige:

Rijkswet Nederlandse Nationaliteit

1892 – 1985     (93 jaar)             Wet op het Nederlanderschap en ingezetenschap
1985 – 2020     (35 jaar)             Rijkswet op het Nederlanderschap
                          ________+
                          128 jaar dezelfde principes
2020/21/?? –                              Rijkswet Nederlandse Nationaliteit

Wetswijzigingen gaan niet snel. Een jaar of anderhalf zal in dit geval misschien niet haalbaar zijn. Er zijn veel stemmen die dit graag morgen veranderd willen zien maar de realiteit betekent dat men geduld moet hebben. Eventueel, met een beetje goodwill van de politieke partijen zou snelle wetswijzigingen inderdaad kunnen. Maar de realiteit is dat er eerst heel wat politici zijn die voor deze zaak gewonnen moeten worden. Desalniettemin met het voorstel 34632-(R2080) van de Tweede Kamer leden Sjoerdsma en Marcouch is het mogelijk begin al gemaakt. Helaas is met dit wetsvoorstel sinds 2016 niks gebeurt, waarschijnlijk omdat het kabinet en het regeerakkoord van 2017 hier dwars zit.

34632-(R2080) voorstel tot wijziging van de Rijkswet op het Nederlanderschap teneinde het nationaliteitsrecht te moderniseren, alsmede tot de in verband daarmee houdende goedkeuring van het voornemen tot opzegging van hoofdstuk I van het op 6 mei 1963 te Straatsburg tot stand gekomen Verdrag betreffende beperking van gevallen van meervoudige nationaliteit en betreffende militaire verplichtingen in geval van meervoudige nationaliteit (Trb. 1964, 4) en van het daarbij behorende Tweede Protocol (Trb. 1994, 265).

Hoe vergelijken andere landen met hun wetgeving?

Net zoals in het voorstel 34632-(R2080) van de Tweede Kamer leden Sjoerdsma en Marcouch heeft Frankrijk per 05 Maart 2009 het “Verdrag betreffende beperking van gevallen van meervoudige nationaliteit en betreffende militaire verplichtingen in geval van meervoudige nationaliteit” opgezegd. Reeds sinds 1973 stond men in Frankrijk meerdere nationaliteiten toe.

Nederland is niet alleen en er zijn in de wereld nog genoeg landen die zoals Nederland in principe geen andere nationaliteit toestaan. Bijvoorbeeld Saoedi-Arabië, China, India, Oostenrijk, Koeweit, Botswana, Noord Korea etc.

Aan de ander kant zijn er in de wereld genoeg landen die een andere nationaliteit erbij toestaan. Bijvoorbeeld België, Italië, Portugal, Nieuw-Zeeland, Australië, Amerika, Canada en Malta.

En steeds meer landen hebben hun nationaliteitswetgeving recentelijk ‘echt’ gemoderniseerd. Restricties worden opgezegd en een andere nationaliteit erbij wordt toegestaan. Bijvoorbeeld in:

Noorwegen per 2019
Denemarken per 2015
Duitsland per 2007/2014
Latvia per 2013
Vanuatu per 2012
Luxemburg per 2009
Zuid-Afrika per 2004
Finland per 2003
Zweden per 2001
Zwitserland per 1992
Engeland per 1948
en zo zijn er meer.

Ieder land is natuurlijk verschillend en heeft verschillende redenen om meerdere nationaliteiten toe te laten. De ene doet het om immigranten aan te trekken, de ander om interne problematiek tussen bevolkingsgroepen op te lossen, en overige omdat men inziet dat er meer baat bij is in de moderne wereld. Het voorkomen van misbruik van sociale voorzieningen is dan vooral geregeld in andere wetgeving, net zoals reeds in Nederland.

De wereld is zodanig veranderd dat veel Nederlanders in den Vreemde vaak moeite hebben om uit te leggen waarom zij (nog) niet de lokale nationaliteit hebben aangevraagd. Willen ze niet onderdeel worden van de samenleving, gaan ze snel terug? Accepteren ze misschien niet de politiek en cultuur van hun gastland, of…??? Mensen in het gastland begrijpen vaak niet dat het als liberale en vooruitstrevende Nederland geadverteerde zo’n ouderwetse wetgeving heeft en dat men niet vrij is om dit zomaar te doen zonder familiebanden of meer te verbreken.

Waar dit, nog bij uitzondering, wel mogelijk is zullen de Nederlanders vaak met meer succes hun bestaan in hun tweede land kunnen opbouwen. In landen waar een andere nationaliteit erbij wel mag zie je een grotere (internationale) ondernemingslust en de staat geeft het signaal dat internationale mobiliteit wordt gewaardeerd. Zulke landen zijn vaak economisch succesvol. Nederland is zeker een internationaal georiënteerd handelsland maar creëert door de ouderwetse houding tegelijk ook die drempel met de rest van de wereld.

Nederland is misschien niet helemaal te vergelijken met immigratieland Australië. Nederland heeft geen behoefte aan een bevolkingsgroei in tegenstelling tot Australië. Maar Australië laat ook niet iedereen zomaar toe. Ondanks dat het een immigratie land is word dat door de Australische vreemdelingenbeleid erg strak geregeld. Het feit dat men het hebben van andere nationaliteiten toelaat staat duidelijk los van het vreemdelingen/immigratiebeleid en andere regelingen en wetgeving mbt sociale voorzieningen.

Rijkswet Nederlandse Nationaliteit  (VOORSTEL / DRAFT)

Het voorstel om de wetgeving aan te passen toont aan hoe de wetgeving menselijk, eerlijk, modern kan zijn en toch nog hard genoeg (op een goede manier) om het zogenaamde misbruik (niet iedereen heeft die mening of visie) van nationaliteit te voorkomen.

Het voorstel is de wetgeving te wijzigen om andere nationaliteiten zondermeer toe te laten met enkel minimale en redelijke mogelijkheden tot verlies. Daarnaast is het mogelijk om een nieuw hoofdstuk in te voeren waarin (beperkingen van) rechten op sociale voorzieningen, vestiging en familieleven zijn omschreven.

Zoals gezegd, hiervoor is het dus noodzakelijk dat Nederland uitstapt uit het verdrag op 6 mei 1963 te Straatsburg tot stand gekomen Verdrag betreffende beperking van gevallen van meervoudige nationaliteit en betreffende de militaire verplichtingen in geval van meervoudige nationaliteit (Trb. 1964, 4) en het Tweede Protocol tot wijziging van dat Verdrag (Trb. 1994, nr. 265)

In dit voorstel is het op 25 november 1975 te Paramaribo gesloten Toescheidingsovereenkomst inzake nationaliteiten tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Suriname (Trb. 1975, nr. 132) nog van toepassing. Echter, verder onderzoek moet laten blijken of dit nog noodzakelijk of wenselijk is?

Wat zijn Uw gedachten?
We eindigen hier en vragen U om Uw gedachtes, hoe kan dit beter?

Einde Deel III

Deel I      Een Historisch Overzicht.
Deel II     Heden, Gecompliceerd en Opinies

Auteursrecht en Copyright: Kris von Habsburg